“Florian Wittenburg was born in Berlin in 1973 and now lives in The Netherlands. He composes in the best tradition of the New York School. Morton Feldman is Florian Wittenburg's big hero on this cd, with piano work that he made between 2000 and 2009. With Feldman, Wittenburg shares the silence between the decaying tones, the striking intervals and the thinking in patterns. But the composer gives a beautiful turn to those elements: His music sounds calm in “Patterns in a Chromatic Field” (a title borrowed from Feldman), dark in “Sol meets John” (aiming at the painter Sol Le Witt and composer John Cage), becomes silent in “Chords in slow motion”, but always remains focused tightly, with regular rhythms and clear, signal-like phrases. At the piano sits alternately, Nico Huijbregts Daan Vandewalle and the composer himself: all three pretty competent at the interpretation of these meditative works. The long pauses, the ritual construction, the relief in hard and soft give Wittenburg's music its very own, almost rhetorical character.”, Anthony Fiumara (Composer, Musicologist, co-founder of Ensemble Lunapark, he writes for Trouw)

"In between christmas and new year everything slows down a bit, and a good book is never far out of reach and then this sort of quiet piano music is always nice to hear. I am perhaps not qualified at all to say something about this in terms of where it stands in the world of true classical music, but it does sound great to these untrained ears.", Frans de Waard (Vital Weekly)

"die Musik schreitet durch ihr Klangspektrum und verschleiert ihre mathematische Kompliziertheit mit schönen, weichen, harten, klar unterscheidbaren Tönen", Klaus Hübner (Neue Rhein Zeitung)

"Dit is zijn 2e cd, die werd uitgebracht op het experimentele duitse sound art label Nurnichtnur. Op de cd klanklandschappen, ambientachtige stukken met drones, liggende accoorden en minimale verschuivingen. Stilstaande muziek af en toe. Mooi. Pianisten Daan van de Walle en Nico Huijbregts spelen ook in een aantal stukken - dat zijn dan improvisaties, terwijl de stukken van Wittenburg gecomponeerd zijn", VPRO (Dutch radio)

"Florian Wittenburg livre, avec cette brassée de pièces récentes, un convaincant recueil consacré au seul piano...Sous les doigts de son auteur, la longue suite liminaire s'affranchit intelligemment de l'influence déclarée pour révéler, dans la réitération des motifs, une belle chorégraphie et, à l'occasion, des gestes de carillonneur...Soit un art qui, s'il n'est pas renversant, illustre, avec sa délicatesse, ses scrupules et ses suspensions, une passion attentive. ", Guillaume Tarche (Le Son du Grisli)

"Und so hat das ganze Album nicht nur den Wert eines durchdachten Experimentierens kompositionell und performativ, sondern auch kompositions-interpretativen Harmonierens und Zusammenhalts. Es ist ein Hörerlebnis dank seiner ausbalancierenden veränderlichen Unveränderlichkeit, die uns lockt und ins Beobachten aller Details hineinzieht", Z.K.Slaby (His Voice)


"Florian Wittenburg has been fond of establishing different partnerships throughout his career, exploring multidisciplinary artistic fields: video, sculpture, web and technology. So, it is no surprise that there is a sense of exaggerated abstraction, especially when the audio evolutions are left so aerial, vibrant, evocative and rarefied. There is an overriding coherence and purity to the sequences, which maintain focus amid a combination of classical, contemporary and electronic influences. However, the trend is quite contemplative; the symmetry and the balance between the parts and the harmony concatenations make the conditions for a kind of estrangement: the reiterations assume the rhythms of a refined lullaby, delicate and persuasive like a mantra, sympathetic and eccentric," Aurelio Cianciotta (Neural)


"Hoe dan ook slaagt Wittenburg erin om de muziek uit het vormloos zwevende te houden. Een hangende spanning houdt de luisteraar bij de les, niet in het minst omdat het pedaalgebruik niet resulteert in een klankbrij. Het geluid wint echter wel aan ruimtelijkheid wat nog uitvergroot wordt door het secure spel van Wittenburg zelf. Toon, aanslag, dynamische contrasten en de balans binnen de samenklanken zijn allemaal uiterst afgemeten", Koen van Meel (Kwadratuur)

"From an appropriate standpoint, all the pieces are very striking, powerful, involving and transporting. They may have roots in pieces for piano by Purcell rather than Schoenberg or Satie, but Wittenburg states a more modern interest in Morton Feldman and his term “crippled symmetry”. I must say I enjoy listening to this disc very much.", (The Sound Projector)

"Alle emoties zijn strak beteugeld. Het geluid van de piano in gesprek met stilte. Klanken zijn elementen van toonladders die volgens een strikte theorie geordend worden. Bij het uitwerken van de theorie laat Wittenburg echter regelmatig het pragmatisme de overhand krijgen om tot een melodie te komen die het gehoor meer prikkelen. Wittenburg lijkt op zoek naar het wankele evenwicht tussen theoretische onderzoekingen en voor het gehoor aangenaam spel. En passant brengt hij hommages aan Sol LeWitt, John Cage en aan Morten Feldman.", Michiel de Jong (Gonzo)

Digital distribution administered by Hans Tammen. CD copies available at www.nurnichtnur.com